تهویه مطبوع استخر

 04 فروردین 1394   14:58
 0
 2073
اشتراک :

تهویه مطبوع استخر

تهويه مطبوع استخرها

يكي از مسايل مهمي كه در مراحل اوليه استخرها مورد توجه قرار مي گيرد،سرپوشيده و يا سر باز بودن استخر است.به عنوان يك قاعده كلي ،چه در استخرهاي سرباز و چه در استخرهاي سرپوشيده هدف نهايي كارفرما آن است كه مجموعه در اكثر اوقات سال قابل استفاده باشد.در مناطق گرمسير ،استخرها و پارك هاي آبي معمولا به صورت سرباز ساخته مي شوند و شرايط مطلوب محيط آنها بر مبناي شرايط آب و هوايي منطقه تامين ميشود.

در بحث تهويه مطبوع استخرها همانند تمامي مكان هاي محبوس،براي تامين شرايط مطلوب هواي داخل سالن چهار عامل دماي هوا،رطوبت نسبي هوا،جريان هوا و كيفيت هواي سالن بايد در محدوده مطلوبي باشد.

در استخرها به دليل محيط بسيار مرطوب ،تامين چهار عامل ياد شده بايد با در نظر گرفتن رطوبت نسبي ،دماي هوا،دماي آب استخر و كيفيت هواي داخل صورت پذيرد.از ميان عوامل ذكر شده رطوبت نسبي بيش از ساير عوتمل مشكل ساز و مهم است.چرا كه بالا بودن رطوبت نسبي هوا نه تنها شرايط آسايش و سلامت شناگران را از بين مي برد،بلكه در دراز مدت صدمات جبران نا پذيري را به سازه ساختمان و تجهيزات موجود در آن وارد مي كند.

 بنابراين هدف نهايي طراح بايد تامين شرايط زير باشد:

-شرايط آسايش شناگران و تامين محيطي سالم براي آنها

-كنترل رطوبت نسبي

-تامين كيفيت مطلوب هواي داخل

-كنترل تقطير بخار آب در داخل استخر

 اولين نكته اي كه بايد مورد اشاره قرار گيرد آن است كه به استثناي استخرهاي قهرماني با جايگاه مخصوص تماشاگران،در ساير استخرها به ندرت براي سرد كردن فضاي داخل از سيستم هاي سرمايش هوا استفاده شود.علت اين مسئله نيز كاملا مشخص است.چرا كه مادامي كه افراد در داخل استخر مشغول شنا كردن هستند،آب استخر مانند يك محيط واسطه انتقال حرارت عمل كرده و گرماي بدن شناگران را تا حدودي مي گيرد و در مجموع بدن به وضعيت تعادل حرارتي مي رسد.با خارج شدن شناگر از داخل آب نيز ،حتي با كوچكترين نسيمي افراد دچار لرز مي شوندچرا كه با جريان يافتن هوا بر روي پوست ،آب روي پوست تبخير مي شود.

 به طور كلي ملاحظاتي كه بايد براي طراحي سيستم تهويه مطبوع استخرهاي سر پوشيده مورد توجه قرار گيرد را مي توان در موارد زير خلاصه كرد:

-كنترل رطوبت فضاي داخل

-گرمايش هواي استخر

-تعيين نرخ تهويه مورد نياز به منظور تامين كيفيت مناسب هواي داخل

-چگونگي توزيع هوا در فضاي داخل استخر

-طراحي كانال و محل قرار گيري دريچه هاي توزيع هوا

 كنترل رطوبت

به زور كلي بدن انسان نسبت به تغييرات رطوبت نسبي بسيار حساس است.نوسانات رطوبت نسبي هوا ،خارج از محدوده چهل تا شصت درصد احتمال رشد باكتري ها ،قارچ ها و كپك ها را نيز افزايش مي دهد كه نتيجه آن كاهش كيفيت هواي داخل استخر است.

براي افرادي كه در داخل استخر شنا مي كنند ،رطوبت نسبي پنجاه تا شصت درصد بيشترين اسايش را به همراه خواهد داشت.در صورتي كه رطوبت نسبي كمتر از پنجاه درصد باشد ،نرخ تبخير آب از سطح پوست افزايش مي يابد كه موجب احساس سرماي ناخوشايند براي شناگران مي شود كه تازه از آب خارج شده اند.

رطوبت نسبي بيش از شصت درصد نيز احتمال رشد قارچ ها و كپك ها در محيط داخل استخر،سرعت تقطير بخار آب بر روي سطوح داخلي و تخريب سازه و تجهيزات موجود در استخر را افزايش مي دهد.

در تمامي استخرهاي سرپوشيده ،رطوبت نسبي به دو دليل زير در محدوده پنجاه تا شصت درصد نگه داشته و معمولا به زير پنجاه درصد كاهش داده نمي شود:

-در رطوبت نسبي كمتر از پنجاه درصد ،به دليل تبخير سريع آب از روي پوست ،شناگراني كه از آب خارج مي شوند احساس سرماي نا خوشايندي مي كنند.

-صرف نظر از ساير عوامل ،در استخرها به دليل تبخير دائمي آب از كاسه استخر و شرايط بسيار مرطوب داخل،كاهش رطوبت نسبي فضاي داخل به زير چهل درصد مستلزم صرف هزينه بسيار زيادي است.در حالي كه رطوبت نسبي بالاي پنجاه درصد با صرف هزينه اي منطقي و قابل قبول امكان پذير است.

 محاسبه بار استخر ها

محاسبه بار نهان در استخرها دقيقا مانند ساير ساختنمان ها است. به طور كلي در استخرها سه منبع براي توليد رطوبت وجود دارد:

1-بار نهان داخلي ناشي از تبخير آب استخر

2-بار نهان ناشي از حضور شناگران

3-بار نهان هواي خارج كه براي تهويه استخر مورد استفاده قرار مي گيرد.

بار نهان داخلي

بار نهان داخلي در استخرها در نتيجه تبخير آب از كاسه استخر و محيط هاي مرطوب پيرامون آن ايجاد مي شود.شرايط استخرها به گونه اي است كه بار نهان داخلي بخش عمده اي از بار نهان كل را به خود اختصاص مي دهد.ميزان موثر بودن كنترل رطوبت بر وضعيت كلي استخرها تا حد زيادي به ارزيابي صحيح نرخ تبخير آب در استخر بستگي خواهد داشت.

به كارگيري روكش براي استخرها در مواقعي كه مورد استفاده قرار نمي گيرد به ميزان چشم گيري نرخ تبخير آ ب را كاهش مي دهد.

 

براي محاسبه نرخ تبخير آب در استخرها ،عوامل زير بايد در نظر گرفته شود:

1-سطح آزاد آب استخر

2-دماي آب استخر

3-دماي هواي استخر

4-رطوبت نسبي هواي داخل

5-جريان هواي روي سطح آب

6- ميزان تلاطم آب و ضريب فعاليت شناگران

 

سطح آزاد آب استخر:هرچه سطح استخر بيشتر باشد نرخ تبخير آب نيز به همان نسبت بيشتر است.البته عواملي مانند،عمق،شكل و حجم كل آب استخر هيچ تاثيري بر سرعت تبخير آب استخر ندارد.بلكه تنها سطح آزاد آب كه با هوا در تماس است در اين رابطه تاثير گذار است.

 دماي آب استخر:دماي آب استخر و تاثير متقابل آن بر دماي هواي فضاي داخل يكي از تاثير گذارترين عوامل در زمينه مقدار كل سرعت تبخير آب است.با كاهش دماي هواي استخر نسبت به دماي آب ،نرخ تبخير آب به ميزان چشمگيري افزايش پيدا مي كند.به منظور كاهش نرخ تبخير،دماي هوا بايد به اندازه 2-1درجه سانتي گراد بالاتر از دماي آب باشد.

دماي هواي استخر:براي به حداقل رساندن سرعت تبخير آب ،دماي هواي استخر بايد چند درجه اي بالاتر از دماي آب باشد.به منظور كاهش نرخ تبخير آب استخر و جلوگيري از القاي احساس سرما در بدن افراد حاضر در استخر ،دماي هوا در استخرهاي عمومي بايد به اندازه 2-1درجه سانتي گراد  بالاتر از دماي آب نگه داشته شود.

در استخرها براي كنترل دماي آب و هواي استخر از دو ترموستات استفاده مي شود.به طوري كه براي كنترل دماي هواي استخر از يك ترموستات و براي كنترل دماي آب آن از يك ترموستات ديگري استفاده مي شود.به ترموستات هايي كه براي كنترل دماي آب مورد استفاده قرار مي گيرند اصطلاحا آكوستات گفته مي شود.اين نوع ترموستات ها مجهز به حسگر مستغزق هستنند و معمولا در دامنه دمايي c132-38‍ كاربرد دارند.

 

به عنوان يك قاعده كلي در نظر داشته باشيد كه هرچه رطوبت نسبي استخر در محدوده پايين تري نگه داشته شود،سيستم تهويه بايد مدت زمان بيشتري كار كند كه نتيجه آن افزايش هزينه هاي جاري سيستم خواهد بود.در مواقعي كه معيارهاي طراحي هوا و آب استخر تامين مي شود،براي خارج كردن گرماي اضافي فضاي داخل مي توان در كنار سيستم تهويه اصلي ،از فن هاي تخليه نيز استفاده كرد.

 -جريان هواي روي سطح آب

يكي از عوملي كه نرخ تبخير آب استخر را تحت تاثير قرار مي دهد ،در استخرهاي سرباز سرعت باد و در استخرهاي سرپوشيده جريان هوايي است كه از سطح آب استخر عبور مي كند.با كاهش جريان هواي كه مستقيما از روي سطح آب عبور مي كند،سرعت تبخير آب نيز كاهش پيدا مي كند.

 روش هاي رطوبت گيري

به طور كلي رطوبت گيري از هوا به يكي از دو روش زير امكان پذير است:

-رطوبت گيري با استفاده از نمك هاي جاذب رطوبت

-رطوبت گيري با استفاده از سطوح سرد(سيستم هاي رطوبت گيري مكانيكي)

 نمك هاي جذب رطوبت مانند سيليكات ها تمايل بسيار زيادي به جذب رطوبت دارند.اين نمك ها پس از جذب رطوبت به وضعيت اشباع رسيده و قابليت جذب خود را از دست مي دهند و براي استفاده مجدد بايد آنها را به نحوي احيا كرد.

 يكي از روش هاي احياي مواد جاذب رطوبت استفاده از تجهيزات متخلخل و گرمايش است.

چرخ لانه زنبوري يكي از تجهيزات رطوبت گيري به شمار مي رود كه سطحي آغشته به سيليكاژل دارد.با قرار گيري اين وسيله در برابر مسير عبور هوا،رطوبت موجود در آن جذب مي شود.

ين چرخ كه از ورق هاي جاذب ودر ضخامت هاي مختلف ساخته مي شود ،به وسيله يك الكتروموتور به گردش در مي آيد و همزمان هواي مرطوب از ميان روزنه هاي آغشته به سيليكاژن آن عبور مي كند.

 يكي از متداولترين روش هاي رطوبت گيري در سيستم هاي تهويه مطبوع ،رطوبت گيري با استفاده از كوئل سرمايي است.در اين روش با عبور هواي مرطوب از روي كوئل سرد دستگاههاي هوا رسان يا كوئل هاي انبساط مستقيم ،رطوبت موجود در آن تقطير شده ودر عمل فرآيند رطوبت گيري رخ مي دهد.

 يكي از كاربرد هاي سيستم هاي رطوبت گيري مانيكي در استخرهاي سرپوشيده است.مزيت عمده اين سيستم ها آن است كه گرماي نهان ومحسوس و گماي توليد شده به واسطه كاركرد كمپرسور سيستم را مي توان در هر يك از بخش هاي مجموعه كه نياز به گرما دارد مورد استفاده قرار داد.

 

 

دیدگاه خود را با ما در میان بگذارید
امتیاز شما به این مقاله :